สมถกรรมฐานแบบตัดแปะ

หนังสือ “หลักปฏิบัติสมถะและวิปัสสนากรรมฐาน” ของมหาโชดกเล่มนี้ มี 3 ตอน คือ

ตอนที่ ๑ วิธีสมาทานและวิธีปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน

ตอนที่ ๒ จิตภาวนาหรือธรรมปฏิบัติภาคสมถกรรมฐาน

ตอนที่ ๓ จิตภาวนาหรือธรรมปฏิบัติภาควิปัสสนากรรมฐาน

ผมวิพากษ์วิจารณ์ตอนที่ ๑ วิธีสมาทานและวิธีปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานไปครบแล้ว คราวนี้มาถึงตอนที่ 2 คือ ตอนที่ ๒ จิตภาวนาหรือธรรมปฏิบัติภาคสมถกรรมฐาน

ตอนที่ ๒ นี้มหาโชดกก็ทำแบบแปลกๆ อีก คือ แบ่งเป็น 2 ตอน กล่าวถึงสมถะ 40 ไปก่อน แล้วไปอธิบายรายละเอียดอีกตอนหนึ่ง

ที่ว่าแปลกๆ ก็คือ ก็ทำไมไม่อธิบายไปคราวเดียวกันเลย จะไปแบ่งทำไมอย่างนั้นก็ไม่รู้  ขอให้ดูตอนแรกก่อน ดังนี้

หน้ากระดาษ 3 หน้าที่ยกไปข้างต้นคือ ส่วนที่กล่าวว่า สมถะ 40 มีอะไรบ้าง  ขอให้อ่านในส่วนสุดท้ายเลยในเรื่อง “สมถยานิก” เพราะ เป็นจะเป็นการจับโกหกของมหาโชดกได้อย่างดี

มหาโชดกกล่าวว่า “ผู้ที่เจริญสมถกรรมฐานจนได้ฌานแล้ว เอาฌานเป็นบาท เจริญวิปัสสนาต่อ สามารถจะได้บรรลุ มรรค ผล นิพพาน แต่ถ้าไม่เจริญวิปัสสนาต่อ ก็จะไม่มีโอกาสบรรลุ มรรค ผล นิพพานได้เป็นแน่นอน”

ข้อความดังกล่าวนั้น มีเรื่องที่จับผิดมหาโชดกได้ 2 เรื่องคือ

1) มหาโชดกนั้น ในการสอนลูกศิษย์ ท่านไม่เคยสอนลูกศิษย์ให้ได้ “ฌาน” เลย ท่านไม่ได้ให้ลูกศิษย์ทำ “สมถกรรมฐาน” ด้วย  ท่านรังเกียจฌานด้วย 

แล้วเอามาเขียนทำไมให้รกหน้ากระดาษ  กลัวหนังสือมันบางหรือไง 

2) ข้อความที่ว่า “แต่ถ้าไม่เจริญวิปัสสนาต่อ ก็จะไม่มีโอกาสบรรลุ มรรค ผล นิพพานได้เป็นแน่นอน” เขียนมาทำไม เพราะ ส่วนใหญ่คนอ่านรู้แล้ว  ในกรณีนี้ เขียนขึ้นเพื่อโจมตีสายปฏิบัติธรรมอื่น ใช่หรือไม่

ต่อมาเข้ามาในส่วนที่เป็นรายละเอียดของการปฏิบัติ ขอยกตัวอย่างการปฏิบัติ “กสิณดิน” ของมหาโชดกดังนี้

ความมั่วของมหาโชดกก็คือ ท่านไปลอกการเพ่งกสิณดินของคนอื่นเขามาใส่ในหนังสือแบบดื้อๆ  โดยไม่บอกว่า “สายยุบหนอพองหนอ” ของท่าน มีการเพ่งกสิณดินอย่างไร

นี่เป็นการลอกแบบตัดแปะ โดยลอกเอามาใส่ในหนังสือเฉยๆ  เนื้อหาในส่วนนี้ ไม่ได้ช่วยสอนยุบหนอพองหนอแต่อย่างใด

เป็นของแปลกปลอมในหนังสือเล่มนี้ เป็นการ “ใส่มาเพื่อแสดงความโง่ของมหาโชดก” เท่านั้น ..........