วิปัสสนาแบบแถมสมถะ

หนังสือ “หลักปฏิบัติสมถะและวิปัสสนากรรมฐาน” ของมหาโชดกเล่มนี้ มี 3 ตอน คือ

ตอนที่ ๑ วิธีสมาทานและวิธีปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน

ตอนที่ ๒ จิตภาวนาหรือธรรมปฏิบัติภาคสมถกรรมฐาน

ตอนที่ ๓ จิตภาวนาหรือธรรมปฏิบัติภาควิปัสสนากรรมฐาน

ผมวิพากษ์วิจารณ์ตอนที่ ๑ วิธีสมาทานและวิธีปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานกับตอนที่ ๒ จิตภาวนาหรือธรรมปฏิบัติภาคสมถกรรมฐานไปครบแล้ว

ต่อไปเป็นตอนที่ 3 ซึ่งแปลกประหลาดมหัศจรรย์พันลึกเข้าไปอีก

ดูสารบัญซ้ำอีกสักครั้งหนึ่ง

 ขอให้ดูหัวข้อ “วิปัสสนาธุระ” ซึ่งแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ ภาคสมถะกับภาควิปัสสนา 

ตรงนี้ ผมว่าคนอ่านที่ฉลาดๆ คงจะงงหัวแทบแตก  ก็มันเข้าเรื่อง “วิปัสสนากรรมฐาน” ไปแล้ว ยังจะมี “ภาคสมถะ” ได้อีกอย่างไร

แล้วดูภาคสมถะให้ชัดๆ อีกครั้งหนึ่ง

- อานิสงส์แห่งการมอบกายถวายตัว

- กัลยาณมิตรนั้น ประกอบด้วยองค์คุณ ๗ ประการ

- อานิสงส์ของการแผ่เมตตา

- ผลของการเจริญมรณสติ

ผมอยากจะลงนรกไปเยี่ยมมหาโชดกแล้วถามจริงๆ จังๆ ว่า เขียนเนื้อหาดังกล่าวมาได้อย่างไร เพราะสมถะ 40 วิธี ท่านก็เขียนไปแล้ว  ตรงนี้มีสมถะเข้ามาแจมอีก แต่ก็เหลือแค่ “มรณสติ” เท่านั้น อีก 39 วิธี หายไป ไม่กล่าวถึง

อย่างไรก็ดี หลังจากอ่านมากๆ ขึ้น ผมก็เข้าใจความมั่วของมหาโชดกแล้ว  ดังที่จะได้อธิบายต่อไป

มหาโชดกนี่ ท่านมั่ว  ท่านไปเรียนพม่าปีเดียว เพราะถูกส่งไป  ถ้าสมัยนี้ก็คงคล้ายกับส่งไปดูงานในประเทศที่ไม่ต้องการไป  ท่านก็ไปอย่างนั้น

ภาษาพม่าไม่กระดิกหู การปฏิบัติธรรมของท่าน ท่านไม่ชอบมาแต่เดิม เมื่อถูกครูบาอาจารย์บังคับก็ต้องทำ  แต่ทำอย่างเสียไม่ได้  ท่านจึงไม่ได้มีความรู้อะไรมากนัก 

ขากลับ พม่ายังต้องส่งพระมาคุม

ดังนั้น มหาโชดกท่านจึงมั่ว  ท่านคิดว่า สมถกรรมฐานไม่ต้องปฏิบัติเลยก็ได้  ดังนั้น ในการสอนของท่าน ท่านจึงข้ามสมถกรรมฐานไปเลย

แต่ทำอย่างนั้นคงจะโดนด่าเยอะ  ท่านจึงลดสมถกรรมฐานเหลือเพียงแค่ “เจริญมรณสติ” เท่านั้น

ดังนั้น  ใครเรียนพองหนอยุบหนอกับมหาโชดก จึงไม่มีใครหน้าไหนที่จะได้ญาณ 16 ของพระพุทธโฆษาจารย์เป็นเด็ดขาด คงจะได้แต่ “ญาณของมหาโชดก” เท่านั้น ซึ่งพระพม่ากลุ่มอื่นๆ ก็ไม่ยอมรับ

“ญาณของมหาโชดก” นั้น จะยานแค่ไหน ตอนนี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว เพราะ ท่านไปอยู่อบายภูมิ แบบเสียหน้านักปฏิบัติแบบขนาดหนัก

ก็อวดภูมิ อวดความรู้  ขนาดตายยังอยู่ในท่านั่งสมาธิ  ดันเสือกไปอบายภูมิเสียได้.......